பாலோடும், பால் மரக்காடும், பால் ஷீட்டுக்களும்.

பாலோடும், பால் மரக்காடும், பால் ஷீட்டுக்களும்.

கேரளாவில் ரப்பர் மரங்கள் நிறைந்த பாலோடுக்குச் செல்ல நேர்ந்தது. குறுமிளகென்ன, பலாமரமென்ன, தேங்காய் எண்ணெயில் பொறித்த நேந்திரம் சிப்ஸ் என்ன  என சுவையும், அழகும் , அசத்தலுமான ஊர். இயற்கை அழகு கொட்டிக் கிடக்கிறது.

அகிலனின் பால் மரக் காட்டினிலே எப்போதோ படித்ததுண்டு. நாம் அழிக்கப் பயன்படுத்தும் ரப்பரில் இருந்து , கூடை, பந்து, காலணிகள் , பைகள், எம் ஆர் எஃப் டயர்கள் வரை இதில் உருவாக்கப்படுகின்றன.

ஹிவியா என்னும் ரப்பர் மரங்களை நம் தோட்டத்தில் முருங்கை மரம் போல வளர்க்கிறார்கள்.

மலைப்பாங்கான பிரதேசம். மரங்கள் எல்லாம் நெடு நெடுவென 40 அடி உயரம் இருக்கும். 2, 3 மாடி உயரம். அதன் அடித்தண்டுகளில் கீறி கொட்டாங்கச்சிகளைக் கட்டி விட்டிருக்கிறார்கள்.

நம் ஊரில் வேப்பமரங்களில் பிசின் வடிந்து ஒட்டிக் கொண்டிருப்பதைப் போல இந்தக் கீறலில் இருந்து வெள்ளையாகப் பால் சொட்டுச் சொட்டாக  இந்தக் கொட்டாங்கச்சிகளில் வடிகின்றன.

 இந்தச் சாறைப் பிடித்து வாளிகளில் ஊற்றி கனமான அலுமினிய ட்ரேக்களில் தண்ணீர் கலந்து ஊற்றுகிறார்கள்.

 உடனே அது நுரையோடு மேலே எழும்பி ஒரு லேயராக நிற்கிறது. இது போல எல்லா ட்ரேக்களையும் குறுக்காக நெடுக்காக ஊற்றி நிரப்புகிறார்கள்.

இது வெய்யிலில் காய்ந்துகொண்டே இருக்கிறது.  நன்கு காய்ந்து தண்ணீர் உறிஞ்சப்பட்டதும் இந்த ரப்பர் ஷீட்டுக்களை ட்ரேக்களில் இருந்து பிரித்து கொடிகளில் முதலில் நிழற்காய்ச்சலாக உலர்த்துகிறார்கள்.

முதலில் வெள்ளை நிறத்துடன் இருக்கும் இந்த ஷீட்டுக்கள் திரும்ப வெய்யிலில் உலர்த்தப்படுகின்றன.உலர உலர இவை லேசான அரக்கு நிறம் பெறுகின்றன.

இந்த ஷீட்டுக்களை பக்கத்தில் இருக்கும் தொழிற்கூடத்தில் கொஞ்சம் டானிங் வேலைகள் செய்து வண்டியில் அடுக்கி மொத்தமாக இந்த ஷீட்டுக்களை வாங்கும் நிறுவனத்துக்கு எடுத்துச் செல்கின்றார்கள்.

விதைகள் ஊன்றிவிட்டால் போதும். தங்களை வடித்துச் சொட்டுச் சொட்டாய் இவர்களுக்குப் பணத்தைத் தந்தபடி இருக்கின்றன ஒவ்வொரு ரப்பர் மரங்களும். மெல்ல மெல்ல அவற்றிலிருந்து இலைகள் உதிர்ந்து வசந்த காலத்தை அழகாக்கியபடி இருந்தது.